ธรร ประช : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 9 / 53

ธรร คนเมื่อถึงกาลอันควร แสดงตนเมือ ๑๐๖ หญิงชราเลี้ยงลูกม้าอาชาไนยเสมือนลูกของตน แต่ให้ กินได้แค่ข้าวเปลือกและหญ้าที่ม้าชาวบ้านกินเหลือไว้ตาม ประสาคนยากจน จนลูกม้าอาชาไนยเจริญเติบโตขึ้น ต่อมามี พ่อค้าก

ในเรื่องราวนี้ หญิงชราเลี้ยงม้าอาชาไนยเสมือนลูกของตน แม้จะยากจนแต่เธอให้การดูแลอย่างดี เมื่อม้าทั้ง 500 ตัวของพ่อค้าเข้ามาใกล้บ้าน ม้าอาชาไนยกลับแสดงความกลัวและไม่เข้ามาใกล้หญิงชรา พ่อค้าจึงขอซื้อม้าอ

ธรร แสดงตนเมื่อถึงกาลอันควร ១០៨ ครั้นถึงท้องพระลานหลวง พ่อค้าให้ม้าทั้ง ๕๐๐ อยู่ทาง หนึ่ง จากนั้นกั้นท่านขึงเพดานปูลาดด้วยเครื่องลาดอันมีค่า ให้ม้าอาชาไนยพักอยู่ในที่ใกล้ๆ กัน เมื่อพระเจ้าพาราณสีเสด็จ

เมื่อถึงท้องพระลานหลวง, ม้าทั้ง ๕๐๐ ถูกเตรียมให้พักในที่เฉพาะ, โดยมีการทดสอบม้าอาชาไนยเพื่อพิสูจน์ความสามารถของมันในการวิ่งรอบพระลานและทำสิ่งมหัศจรรย์หลายประการ เช่น การวิ่งบนผิวน้ำ ทำให้พระเจ้าพาราณส

ธรร คนมักโกรธ ย่อมไม่เป็นที่รัก ๑๓๒ ในที่ซึ่งเต็มไปด้วยคูถหรืออุจจาระ ของสกปรกไม่สะอาด ใกล้กรุงพาราณสี ถูกกักบริเวณโดยมีกำหนดเป็นเวลา ๓ ปี นาคสองพี่น้องพากันเศร้าโศกเดือดร้อนใจไม่สบายใจ ทั้งหวาดระแวงท

เรื่องราวของนาคสองพี่น้องที่ต้องประสบปัญหาการดูหมิ่นจากเด็กๆ และการเตือนสติจากพี่ชายว่าควรอดทนต่อคำดูหมิ่น และไม่ควรโกรธเพราะนั่นจะทำให้ไม่เป็นที่รัก พวกเขาได้เรียนรู้ว่าความอดทนและการไม่ตอบโต้จะทำให้

ธรร คนมักโกรธ ย่อมไม่เป็นที่รัก ๑๓๔ ดังนั้น ไม่ควรที่ใครจะถือเอาอารมณ์ตนเองเป็นใหญ่ ให้ถือเอาความถูกต้องดีงาม เอาความดีความโอบอ้อมอารี เป็นหลัก จะพูดจาอะไร ต้องตรองให้ดี คิดให้มากก่อนพูด อย่าให้กระทบก

ในชีวิตคนเรามักพบความโกรธซึ่งทำให้ไม่เป็นที่รัก ดังนั้นเราควรฝึกเก็บอารมณ์ เอาความดีและความถูกต้องเป็นหลัก ไม่ควรแสดงความโกรธออกไป การมีเมตตาและอ่อนโยนเป็นสิ่งสำคัญ การฝึกสมาธิจะช่วยขจัดความโกรธและนำไ

ธรร อานุภาพแห่งความจริง ๒๔๐ ธรรมชาติของใจที่หลุดพ้นจากอาสวกิเลส เป็นจิตใจที่ บริสุทธิ์ผ่องใส ปลอดโปร่งโล่งเบาสบาย พ้นจากพันธนาการ ทั้งปวง เป็นอิสระเหมือนลมพัดไปในอากาศ จิตใจที่สดใสอยู่ใน กลางกาย เป็นจ

ใจที่หลุดพ้นจากอาสวกิเลสเป็นจิตใจที่บริสุทธิ์และมีความสุข แม้อยู่ท่ามกลางปัญหาหรืออุปสรรคก็สามารถฝ่าฟันได้ ด้วยพลังแห่งความหวัง ใจที่ฝึกดีมีอานุภาพที่สามารถสร้างแรงกาย แรงใจ และแรงวาจาอย่างมีประสิทธิภ

ธรร อานุภาพแห่งความจริง ๒๔๒ ทั้งหลายเห็นไฟที่มีควันเป็นกลุ่มใหญ่ มีเปลวสูงถึงปลายยอดไม้ กำลังลุกลามทั้งข้างหน้าและข้างหลัง ทำให้ภิกษุที่เป็นปุถุชน ต่างหวาดกลัวต่อมรณภัยจึงพูดขึ้นว่า “พวกเราจะจุดไฟเผาเ

ในช่วงที่เกิดไฟป่าลุกลาม ภิกษุกลุ่มหนึ่งรู้สึกหวาดกลัวและเสนอให้จุดไฟเพื่อตัดทางไฟ ในขณะที่อีกกลุ่มหนึ่งเตือนถึงอานุภาพของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่สามารถช่วยพวกเขาได้ พวกเขาจึงไปเฝ้าพระบรมศาสดาเพื่อขอคว

ธรร อานุภาพแห่งความจริง ๒๔๔ มาดูโลกได้ไม่นาน ลูกนกคุ่มมีตัวประมาณเท่าดุมเกวียนที่ บรรทุกสินค้าขนาดใหญ่ และวันนั้นมารดาบิดาได้ออกไปหา อาหาร ปล่อยทิ้งพระโพธิสัตว์ที่ไม่มีกำลัง แม้แต่จะเหยียดปีก บินไปในอ

ในขณะที่ไฟป่ากำลังลุกลามเข้ามา พระโพธิสัตว์นอนอยู่ในรังของตน ไม่มีความสามารถที่จะบินหรือเดินหนี เมื่อมารดาบิดาทิ้งท่านไป ทุกข์ใจในความอ่อนแอของตน แต่พระโพธิสัตว์กลับได้คิดถึงคุณแห่งศีล เพื่อค้นหาทางออ

ธรร อานุภาพแห่งความจริง ๒๔๖ ที่เสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้ว และคุณที่มีอยู่ในตน จึงกล่าว อีกว่า “ปีกของเรามีอยู่ แต่ก็บินไปไม่ได้ เท้าทั้งสองของเรามีอยู่ แต่ก็เดินไปไม่ได้ มารดาและบิดาของเราออกไปหาอาหา

บทความนี้สำรวจบทเรียนและความสำคัญของอานุภาพแห่งสัจจะที่พระโพธิสัตว์ได้บำเพ็ญในสมัยก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแสดงให้เห็นถึงการเชื่อมโยงระหว่างสัจจะและการบรรลุธรรมของพระภิกษุที่ได้ฟังธรรม ซึ่งเป็นการยกย่

ธรร ความชั่วแม้เล็กน้อยไม่ควรทำ ๒๖๐ การประพฤติปฏิบัติธรรมด้วยการหมั่นทำใจหยุดนิ่งที่ ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เป็นภารกิจที่สำคัญยิ่งของนักสร้างบารมี การที่เราเกิดมาในแต่ละภพแต่ละชาติ จุดมุ่งหมายสูงสุดของ

การประพฤติปฏิบัติธรรมโดยการหยุดใจที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เป็นภารกิจสำคัญของนักสร้างบารมี จุดมุ่งหมายสูงสุดคืออายตนนิพพาน ซึ่งต้องอาศัยบุญบารมีและความเพียรพยายามที่ยิ่งใหญ่ การที่เราจะเข้าถึงกายธรรมอรห

ธรร ความชั่วแม้เล็กน้อย ไม่ควรทำ ๒๖๒ พระสาวกรูปหนึ่ง หลังจากที่เรียนกัมมัฏฐานแล้ว ได้ปลีกตัว หลีกเร้นออกเดินทางหาที่สงบเพื่อบำเพ็ญเพียร แสวงหาความ หลุดพ้น ตามโอวาทของพระบรมศาสดา พระภิกษุทั้งหลายในสมัย

เรื่องราวเกี่ยวกับพระสาวกที่ได้ศึกษาและปลีกตัวออกไปบำเพ็ญเพียรในป่าโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อแสวงหาความหลุดพ้นตามโอวาทของพระบรมศาสดาและพบกับความเชื่อมั่นจากเทวดาประจำป่าเมื่อเห็นการปฏิบัติของท่าน ข้อความน

ธรร ความชั่วแม้เล็กน้อยไม่ควรทำ ๒๖๔ คือเมื่อท่านเห็นการอยู่ครองเรือนของฆราวาส ก็คิดว่า ฆราวาสวิสัยนี้เป็นทางคับแคบ เป็นทางมาแห่งทุกข์ เห็นโทษภัย ของการอยู่ครองเรือน จึงตัดสินใจสละความสุขสบายทางโลก ออก

บทความกล่าวถึงแนวคิดของการไม่ทำความชั่วแม้เพียงเล็กน้อย ผ่านเหตุการณ์ที่ดาบสพระโพธิสัตว์เสียใจเมื่อมีเทพธิดากล่าวหาว่าการสูดดมกลิ่นดอกบัวถือเป็นการขโมย โดยเมื่อเปรียบเทียบกับชายที่ทำลายความงามของสระบั

ธรร ความชั่วแม้เล็กน้อยไม่ควรทำ ๒๖๖ จงชี้ข้อบกพร่องของเราอีกเถิด ถ้าเห็นว่ายังมีการกระทำอันใด ที่ไม่เหมาะสม เราพร้อมที่จะปรับปรุงตนเอง” เทพธิดาได้ฟังคำของพระดาบสโพธิสัตว์แล้ว เกิดความ ชื่นชมยินดีว่า ด

ในบทความนี้กล่าวถึงการไม่กระทำความชั่วแม้เพียงเล็กน้อย เพื่อการเติบโตและปรับปรุงตนเองในทางที่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านการเตือนจากผู้อื่น และการรักษาจิตใจให้บริสุทธิ์ เราควรพยายามประคับประคองชีวิตให้อยู

ธรร ขออย่าง พระอริยเจ้า ๒๗๘ การที่จะนําตนให้พ้นจากอาสวกิเลสให้บริสุทธิ์บริบูรณ์เข้า ถึงอายตนนิพพานได้นั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่สำหรับนักสร้าง บารมีผู้มีหัวใจเต็มเปี่ยมด้วยการสร้างบารมีนั้น ย่อมตระหนักว

การที่จะนำตนให้พ้นจากอาสวกิเลสและเข้าถึงนิพพานไม่ใช่เรื่องง่าย แต่นักสร้างบารมีมีใจที่มุ่งมั่นจะสร้างบุญกุศล เพื่อช่วยสำรองใหม่ในการท่องสังสารวัฏ การสร้างบารมีให้ผลดีต่อชีวิตและเสริมสร้างโอกาสในการสร้

ธรร ขออย่าง พระอริยเจ้า ២៨០ เพราะคิดว่า ขึ้นชื่อว่าการขอของรัก ย่อมไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ พอใจของชนเหล่าอื่น” จากนั้นพระพุทธองค์ได้นำอดีตนิทาน มาตรัสเล่าว่า ชาติหนึ่ง พระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลพราหมณ์

เนื้อหาเล่าเรื่องราวของพระโพธิสัตว์ที่เกิดในตระกูลพราหมณ์และได้ออกบวชเป็นฤๅษี เพื่อหลีกหนีจากกามและทุกข์ หลังจากบำเพ็ญภาวนาจนถึงฌานสมาบัติ พระโพธิสัตว์ได้เดินทางไปเมืองพาราณสีและได้รับการต้อนรับอย่างอ

ธรร ขออย่าง พระอริยเจ้า ២៨២ ขอสิ่งใดกับมหาบพิตร ขอความบาดหมางใจอย่าได้มีแก่ อาตมภาพเลย เพราะหากอาตมาขอแล้ว ตัวมหาบพิตรเองก็ คงจะรับสั่งให้ไม่ขัด แต่ตัวอาตมภาพเองก็จะเกิดความรู้สึก ตะขิดตะขวงใจ หากสมมต

เนื้อหาเกี่ยวกับการสนทนาระหว่างพระโพธิสัตว์และพระราชาเกี่ยวกับการขอสิ่งที่ควรขอ การให้และการขอในครั้งนี้สะท้อนถึงความเข้าใจในธรรมและจิตใจที่เต็มไปด้วยการให้ พระโพธิสัตว์กล่าวว่าการขอสิ่งที่ไม่สมควรนั้

ธรร ขอ อย่าง พระอริยเจ้า ២៨៤ พระราชาทรงสดับดังนั้น ยิ่งเกิดความปีติโสมนัสใน โอวาทของพระโพธิสัตว์ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พระราชาทรง ดำรงตนอยู่ในโอวาทของพระโพธิสัตว์ ตั้งใจสั่งสมบุญบารมี อย่างเต็มที่ ทรงท

เรื่องราวเกี่ยวกับการขอพรจากพระอริยเจ้าที่สอนให้ทราบถึงความสำคัญของการเลือกขอในช่วงที่เหมาะสม พร้อมกับการปฏิบัติตามโอวาทของพระโพธิสัตว์ เพื่อให้เกิดความเจริญในธรรมทั้งในปัจจุบันและอนาคต ผู้ปฏิบัติควรเ

ธรร คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์ ២៩៦ จุดมุ่งหมายของการเกิดมาเป็นมนุษย์คือการไปสู่อายตน นิพพาน การจะทำให้ได้เช่นนั้น ใจต้องสะอาดบริสุทธิ์ ต้องหลุด พ้นจากกิเลสอาสวะทั้งปวง ที่คอยบังคับบัญชาให้เราเวียนว่า

เนื้อหาเกี่ยวกับการมุ่งสู่การเกิดมาเป็นมนุษย์เพื่อไปสู่นิพพาน ซึ่งต้องการใจที่บริสุทธิ์และหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ ด้วยการสร้างความมั่นคงผ่านการทำสมาธิที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างสม่ำเสมอ หากทำให้ใจคุ้นเ

ธรร คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์ ២៩៨ หากไม่มีก้อนหินก้อนดินเล็กๆ น้อยๆ แล้ว ภูเขาจะตั้งอยู่ได้อย่างไร บุคคลที่ทําเช่นนี้ถือว่าไม่ฉลาด ยิ่งหากเป็นบุคคลที่มัวเมาในยศ ก็ยังเป็นการเบียดเบียนตน และบุคคลอื่น

บทความนี้เกี่ยวกับการแสดงให้เห็นถึงความโง่ของบุคคลที่มองไม่เห็นความสำคัญของยศและการกระทำที่เกิดจากอิจฉาริษยา โดยนำเสนอกรณีของพระเทวทัตในอดีตที่ไม่สามารถยอมรับพระคุณของพระพุทธเจ้าได้ ถึงแม้จะได้เห็นพระ

ธรร คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์ ๓๐๐ พระองค์ยังตรัสว่า “ถ้าฝึกดีจริง เจ้าสามารถให้มันขึ้นไปบน ยอดเขาเวปุลละได้หรือ” ควาญช้างทูลว่า “ได้พระเจ้าข้า” พระราชาเสด็จลงจากหลังช้าง แล้วให้นายควาญช้าง ขึ้นนั่งแ

เรื่องนี้กล่าวถึงความสามารถของพระโพธิสัตว์ช้างที่ได้รับการฝึกฝนอย่างดี โดยพระราชาได้ทดสอบความสามารถในการยืนด้วยขาต่างๆ และแม้จะมีคำสั่งที่ยากลำบาก ช้างก็สามารถปฏิบัติตามได้จนไม่สามารถตกเหวตามที่พระราช

ธรร คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์ ๓๐๒ ลานหลวง ควาญช้างก้าวลงมาถวายบังคมพระราชา พระราชา ตรัสถามว่า “พ่อคุณมาจากไหนกัน” ควาญช้างทูลตอบว่า “มาจากเมืองราชคฤห์ พระเจ้าข้า” จากนั้นได้กราบทูลเรื่องราว ทั้งหมด

เรื่องราวเกี่ยวกับควาญช้างที่ถวายบังคมพระราชาและได้รับตำแหน่งมงคลหัตถี พระราชาจัดสรรราชสมบัติให้แก่ผู้มีบุญ โดยระบุว่าพระโพธิสัตว์ได้เป็นผู้ครองราชสมบัติทำให้บันทึกว่าพระราชาปกครองโดยธรรม พระพุทธองค์ไ